این بنا به صورت یک بقعه و دو مناره است که بر روى قبر «عمو عبدالله» از زهاد و صلحای معروف قرن هشتم هجرى بنا شده است. ایوان منارجنبان یکى از نمونه هاى ابنیه سبک مغولى ایران است و از آن دوره کاشىکارىهایى هم دارد. مناره ها بعداً و در تاریخى که درست معلوم نیست و احتمالاً در آخر عصر صفویه به ایوان مزبور اضافه شده و با حرکت دادن یکى از آنها، نه تنها مناره دیگر به حرکت درمىآید بلکه تمامى این ساختمان مرتعش مىشود.
پیشنهاد میکنیم این مطلب را نیز مشاهده کنید : لوازم ضروری سفر
شهرت منارجنبان اصفهان از دیرباز به این خاطر بوده است که هر گاه یکى از منارههاى طرفین ایوان بنا را مى جنبانده اند این حرکت به مناره دیگر هم منتقل مى شده است. چگونگى این حرکت و انتقال آن به مناره دیگر – اگر چه دیرگاهى تعجب بسیارى از مردم و بازدیدکنندگان آن را بر مى انگیخته است – از دیدگاه صاحبنظران و آنان که بر امورى چون معمارى آگاهند، چندان شگفت و غیر طبیعى نیست آنان بر این باورند که در تمام بناهایى که چنین شکل و مناره هایى دارند حرکت هست و اگر در اینجا بسیار چشمگیرتر است دلیل آن باریکى و سبکى این مناره هاست و گرنه جهانگردان و سیاحان به مناره ها و ساختمان هایى که به همین طریق مى جنبیده اند در نقاط دیگر جهان اشاره کرده اند.